Methode-Paardekooper

De methode-Paardekooper is een syntactische ontleedmethode ontwikkeld door de Nederlandse taalkundige Petrus Cornelis Jozef Maria (Piet) Paardekooper. In 1963 publiceerde hij het artikel 'Beknopte ABN-syntaksis', waarin hij de zinsontledingssymbolen methode-Paardekooper introduceerde. Het was zijn streven een zo volledig mogelijke beschrijving van het Standaard Nederlands te realiseren. In het systeem staan paradigmatische en syntagmatische relaties centraal.

Paardekooper maakt in zijn systeem, in navolging van de Saussure onderscheid tussen 'betekenaar (significant) en betekenis (signifié)'. Deze twee 'helften' van een woord worden ook wel de twee vlakken genoemd. Een "woord heeft een tweevlakkig element. Ook een zin is tweevlakkig, eveneens sommige woorddelen zoals bv. eende- en -ei in het woord eendeëi "Zulke tweevlakkige woorddelen heten morfemen. Een morfeem is het kleinste tweevlakkige woorddeel" (Paardekooper, 1978)

Ontleedtekens

Paardekoopers ontleedmethode kenmerkt zich door het gebruik van typografische tekens die worden gebruikt om de functie van een zinsdeel aan te duiden.

Referenties

• Paardekooper, P.C "Beknopte ABN-syntaksis", 7e Editie 1978

STUB